κονδίτος

κονδῑτος, -ον (ΑM, Α ουδ. και κονδεῑτον, Μ ουδ. και κοντῑτον)

1. καρυκευμένος, αρωματικός, πικάντικος («κονδῑτος οἶνος», Γεωπ.)

2. το ουδ. ως ουσ. τὸ κονδῑτον

κρασί με μπαχαρικά, αρωματικό κρασί

μσν.

το αρσ. ως ουσ. ὁ κονδῑτος καρύκευμα, μπαχαρικό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. conditus, μτχ. παθ. παρακμ. τού ρ. condio «καρυκεύω»].